Beniaminek z Watford zagra u siebie z Kanonierami. Faworytem tego spotkania są oczywiście goście i raczej nie powinni mieć problemów z wywiązania się z tej roli. Arsenal jest w formie, co pokazują dwa ostatnie spotkania. Wysokie wyjazdowe zwycięstwo z rewelacyjnym Leicester oraz rozgromienie u siebie Manchesteru United robią wrażenie. Gra podopiecznych Arsene'a Wengera jest w tej chwili na bardzo wysokim poziomie - Kanonierzy nie grają już tylko efektownie, ale też efektywnie. Alexis Sanchez przechodzi samego siebie. Strzela i asystuje, a rywale nie są mu w stanie zabrać piłki. Santi Cazorla z niesamowitą swobodą rozgrywa piłkę, natomiast Aaron Ramsey sprawia wrażenie jakby miał żelazne płuca. Theo Walcott jest dosłownie nie do zatrzymania i pomysł z wystawianiem go jako fałszywej dziewiątki jak najbardziej się sprawdza. W bramce spokój zapewnia Cech, a w obronie nie do przejścia jest Mertesacker. Arsenal ma teraz drużynę z prawdziwego zdarzenia, a przecież jeszcze kilku ważnych piłkarzy, np. Wilshere i Rosicky leczy kontuzje. Aby zaatakować pierwszą pozycję, The Gunners wręcz muszą wygrać z Watford. Drużyna ta znajduje się w środku stawki, jednak momentami prezentuje się nawet ciekawie. Przyjemnie się patrzy na grę nigeryjskiego napastnika Ighalo. Wyróżnić też trzeba oczywiście świetnego bramkarza Heurelho Gomesa. Ale to nie wystarczy na rozpędzony Arsenal. Trzy punkty powędrują do stolicy Anglii.
West Bromwich Albion mocno rozczarowuje w obecnym sezonie Premier League. Zespół objął cieszący się uznaniem na Wyspach Brytyjskich Tony Pulis, który słynął z tego, że potrafił z przeciętnego zespołu zrobić taki, który jest groźny dla każdego. Wykonał kawał dobrej roboty w Stoke i Crystal Palace. Teraz pod jego wodzą niespodzianki miał sprawiać zespół The Baggies, jednak tabela wskazuje na coś zupełnie odmiennego. Po ośmiu meczach osiem punktów i siedemnaste miejsce - to dla kibiców z The Hawthorns szok. Piłkarze tacy jak chociażby młody, utalentowany Anglik Saido Berahino i pozyskany z Liverpoolu Rickie Lambert nie spełniają oczekiwań fanów. Na szczęście nadszedł dla WBA mecz, w którym mogą się odbić i zacząć marsz w górę tabeli, ponieważ Sunderland ma jeszcze większe problemy niż gospodarze sobotniego meczu. Klub ze Stadium of Light ma tylko trzy punkty i razem z Newcastle spoczywa na samym dnie tabeli ligowej. Zespół został totalnie pogrążony przez holenderskiego szkoleniowca Dicka Advocaata, który został kilka dni temu zwolniony. Poukładać to, co zepsuł poprzedni trener, ma Sam Allardyce. Drużyna jest jednak tak rozbita, że wątpliwe, aby miał zadziałać tzw. efekt nowej miotły. Big Sam, jak zwali go kibice West Hamu, z którym osiągał znaczne sukcesy, będzie potrzebował czasu, aby odmienić oblicze Sunderlandu. Za to West Brom potrzebuje po prostu jakiegoś przełomowego meczu, ponieważ ich gra nie wygląda jakoś źle. Z Evertonem prowadzili 2-0, jednak nagle coś się zepsuło i ponieśli porażkę. W Londynie przeciwko Crystal Palace ich gra wyglądała dość nieźle, ale w ostatnim kwadransie spotkania jakby spuścili z tonu i przegrali 0-2. W meczu z Sunderlandem czas na przełamanie.
Werder Brema zmierzy się u siebie z Bayernem Monachium. Gospodarze ostatnio nie radzą sobie zbyt dobrze, wszak cztery ostatnie spotkania przegrali. Bawarczycy za to na osiem gier, ani razu nie stracili punktów. Raczej nie będą mieli także problemów z poradzeniem sobie w Bremie, ale festiwalu goli nie ma co się spodziewać. Werder zagra zapewne bardzo defensywnie, z wielką koncentracją i motywacją, aby nie stracić bramki. Drużyna z Monachium ma aż siedem punktów przewagi nad drugą Borussią, dlatego też do tego spotkania podejdą ze względnym spokojem. Nie będzie niczym dziwnym, jeżeli wygrają tutaj tylko 1-0 albo 2-0. Trzeba także wziąć pod uwagę fakt, że podopieczni Pepa Guardioli nie będą gromić każdego rywala, nawet takiego w słabszej formie, nie da się cały czas spektakularnie wygrywać. Ostatnie przekonujące zwycięstwa wynikały z ofensywnego nastawienia rywali, czyli Borussi Dortmund i Wolfsburga. Jednak Werder będzie zażarcie walczył o to, żeby przede wszystkim nie przegrać i zadowoli ich nawet bezbramkowy remis. Kontuzjowany jest do tego Mario Gotze - motor napędowy bawarskiego zespołu. Widać zatem, że mecz wcale w wiele bramek obfitować nie musi, więcej niż trzy raczej ich nie będzie.
Po przerwie na mecze reprezentacji, wracają rozgrywki polskiej ekstraklasy. Dwunastą kolejkę zmagań rozpocznie starcie Lechii Gdańsk z Górnikiem Zabrze. Wydaje się, że gospodarze piątkowego starcia wreszcie wrócili na właściwe tory. Na początku sezonu mocno zawodzili, dwa pierwsze mecze przegrali i długi czas minął zanim zainkasowali trzy punkty. Obecnie gra Lechii nie wygląda już tak, jakby piłkarzom powiązano nogi. Widać, że wreszcie drużyna znalazła wspólny język, o czym świadczą dwa pewne zwycięstwa z wymagającymi rywalami. Zawodnicy z województwa pomorskiego wygrali 3-1 z Zagłębiem Lubin i pokonali Jagę w Białymstoku aż 3-0. Kadrowo ekipa ta wygląda bardzo dobrze, jak na naszą ligę są to naprawdę nieźli zawodnicy. Sławomir Peszko i Milos Krasić to może już nie ta klasa co dawniej, ale nadal potrafią szarpnąć skrzydłem, precyzyjnie dośrodkować czy groźnie uderzyć. Coraz lepiej spisuje się środek pola z Borysiukiem i Łukasikiem. Pamiętać należy też o Sebastianie Mili, który mimo kilku słabszych występów, na pewno nie zapomniał jak się gra w piłkę i wkrótce pokaże swoje prawdziwe oblicze. Obrona jest coraz bardziej zgrana, do gry po kontuzji wrócił solidny Gerson, blok defensywny tworzą też piłkarze tacy jak Wojtkowiak i Janicki, więc z tyłu Lechia nie powinna mieć problemów. Wyróżnić też trzeba goalkeepera Marko Maricia, który jak na młody wiek spisuje się bardzo pewnie. Ostatnio obronił nawet rzut karny. Dodając do tego żywiołowego Makuszewskiego, błyskotliwego Maka i strzelającego ostatnio jak na zawołanie Kuświka, mamy obraz bardzo silnej Lechii. Górnik od trzech spotkań nie przegrał, próbuje się wydostać z dna tabeli, ale tym razem naprzeciwko niego staje zbyt trudny przeciwnik, aby zdobyć jakieś punkty. Lechia jest rozpędzona, gra wreszcie dobry futbol, kadrowo jest bardzo silna - prawdopodobnie wygra swoje trzecie spotkanie z rzędu.
W eliminacjach do Euro 2016 zagrają reprezentacje Bułgarii oraz Azerbejdżanu. Obie ekipy nie mają już jednak żadnych szans na awans. Mimo wszystko grać trzeba, a Bułgaria jest faworytem tego starcia. Są lepsi kadrowo i stoi też za nimi atut własnego boiska. Oprócz tego będą chcieli w jakiś sposób zrehabilitować się za nieudane eliminacje i zagrają z Azerbejdżanem jak najbardziej na poważnie. W pierwszym starciu triumfowała właśnie Bułgaria, wygrywając 2-1. Gospodarze nie zwyciężyli jeszcze na własnym boisku w kwalifikacjach, więc będzie okazja, aby przerwać tę niefortunną passę, mierząc się z teoretycznie słabszym przeciwnikiem. Rywale tacy jak Włochy, Norwegia i Chorwacja byli za mocni dla Bułgarów, którzy są na tę chwilę europejskim przeciętniakiem i nie mają w kadrze wyróżniających się piłkarzy. Jednak Azerbejdżan jest jeszcze o poziom niżej, oni na ten pułap, na którym już są podopieczni Iwajło Petewa, dopiero się wspinają. Azerowie to ambitna drużyna, ale nawet w meczu o pietruszkę raczej nie są w stanie zagrozić Bułgarii.
W meczu grupy D, słaby, tracący w każdym meczu wiele bramek i niemający żadnych wyróżniających się piłkarzy Gibraltar, zagra u siebie ze Szkocją. Wyspiarze zostali pozbawieni szans na awans do francuskiego czempionatu w ostatnich sekundach domowego meczu z Polską. Teraz przyjdzie im zagrać po prostu o pietruszkę. Jakiegokolwiek jednak nastawienia nie mieliby do tego spotkania, to trzeba przyznać, że bez problemu są w stanie wygrać tutaj przewagą choćby czterech bramek. A nawet całkiem możliwe jest, że podopieczni Gordona Strachana będą chcieli odreagować, wyżyć się za niefortunny dla nich splot okoliczności w meczu z biało-czerwonymi i władują Gibraltarowi worek bramek. W ofensywie Szkoci mają kilku niezłych piłkarzy, którzy występują na boiskach Premier League. Mowa o Stevenie Naismithie z Evertonu i jego imienniku Fletcherze, który strzela gole dla Sunderlandu. Powinno to wystarczyć, aby wygrać chociaż 4-0. Zresztą Gibraltar jest na tyle słabiutki, że tylko raz udało mu się przegrać różnicą mniejszą niż cztery bramki (w meczu z Gruzją). Wiele wskazuje na to, że Szkocja urządzi tu sobie po prostu pogrom.
W meczu, który zadecyduje o bezpośrednim awansie do finałów Euro 2016, Polska zagra u siebie z Irlandią. Goście muszą wygrać, aby zająć drugie miejsce w grupie. Mimo, że biało-czerwonym wystarczy do awansu tylko remis, to nie należy się oczywiście spodziewać gry pod ten rezultat. Wręcz przeciwnie - priorytetem powinno być jak najszybsze objęcie prowadzenia, kontrolowanie spotkania i dążenie do podwyższenia wyniku, aby już nic przykrego nie mogło się wydarzyć. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić, jednak reprezentacja Polski w obecnym kształcie i dyspozycji jest w stanie to zadanie wykonać. Co prawda zabraknie Milika, Rybusa i Jodłowca, ale nie powinno to przeszkodzić w zwycięstwie. Po stronie podopiecznych Adama Nawałki stoi wyższa jakość sportowa, fenomenalna forma strzelecka Roberta Lewandowskiego, silna motywacja i mentalność - bramka w ostatniej minucie meczu ze Szkocją na pewno zadziałała pozytywnie na nastawienie piłkarzy, atut własnego boiska i dużo swobody na boisku, ponieważ Irlandczycy odkryją się, chcąc, a raczej musząc, zdobyć bramkę, co pozwoli na łatwe skontrowanie rywala - a właśnie tak Polacy grać lubią i potrafią. Argumentów za Polską można uzbierać bardzo dużo, ale nie należy lekceważyć Irlandii, choćby dlatego, że wygrali kilka dni temu z Niemcami oraz grają twardy i wyrachowany futbol. Spodziewać się należy zatem ostrej walki z wymagającym rywalem, ale jeżeli biało-czerwoni zagrają na swoim poziomie, to bez względu na wysiłki Irlandczyków, uda się wygrać i awansować na Mistrzostwa Europy.
W tego typu meczach zamiast zastanawiać się, która drużyna zgarnie trzy punkty, kibice rozmyślają jak wysoko wygra dany zespół. Belgowie dysponują na tyle dużym potencjałem w ofensywie, że są dziś w stanie strzelić co najmniej pięć bramek reprezentacji Andory. Romelu Lukaku (powołany został też jego brat, Jordan) to klasowy napastnik, który radzi sobie z najlepszymi obrońcami i bramkarzami Premier League. Dla snajpera Evertonu nie będzie więc żadnym problemem, żeby kilkakrotnie wpisać się na listę strzelców w meczu z tak słabym rywalem jakim jest Andora. Eden Hazard jest jednym z najlepszych skrzydłowych na świecie i mimo że jego Chelsea w obecnym sezonie zawodzi, to piłkarz ten jest zawsze groźny. Zresztą, w meczu z takim rywalem, nawet bez wielkiej formy, może on wkręcać w ziemię defensorów. Kevin De Bruyne pokazał już na jak wiele stać go w Wolfsburgu. Teraz, w Manchesterze City tylko potwierdza swą niepodważalną klasę. Można jeszcze napisać wiele dobrego o zawodnikach takich jak Dries Mertens czy Divock Origi, ale i bez tego widać jak niezmiernie wielka jest przepaść między obiema ekipami. Trzeba jasno powiedzieć, że gdyby Belgia musiała tutaj strzelić pięć bramek, zrobiłaby to bez najmniejszych problemów. Jak jednak podopieczni Marca Wilmotsa podejdą do tego spotkania, skoro równie dobrze mogą sobie przespacerować całe spotkanie i zwyciężyć np. 3-0? Wydaje się jednak, że piłkarze urządzą sobie festiwal strzelecki, bo siła ognia u Czerwonych Diabłów est naprawdę godna podziwu. Nawet bez wielkich starań strzelenie pięciu goli przez Belgów powinno być formalnością.
Ostatnia w tabeli Mołdawia podejmie u siebie drugą Rosję. Gospodarze są drużyną specyficzną, ponieważ mimo tego, że odbierani są jako tak zwany chłopiec do bicia, to nie jest im łatwo wbić wielu goli. Gra się przeciwko nim topornie i trzeba się trochę wysilić, żeby się wywiązać z roli faworyta. Mołdawianie potrafią się dobrze bronić, a gole tracą często dopiero w ostatnich dwudziestu minutach meczu, kiedy zwyczajnie brakuje im sił. Nikt w tych eliminacjach nie zdołał wbić podopiecznym Iona Carasa choćby trzech bramek. To też o czymś świadczy. W meczach Mołdawii pada zatem stosunkowo mało goli. Rosja także nie rozpieszcza swoich kibiców ilością trafień do siatki rywala. Poza meczami z Liechtensteinem, gdzie kanonada strzelecka wynikała z racji fatalnej dyspozycji rywala, to na próżno się doszukiwać meczu, w którym Rosja strzeliłaby choćby... dwie bramki (oczywiście pominąć należy walkower z Czarnogórą). Do tego Sborna od sierpnia ma nowego trenera, Leonida Słuckiego, więc trochę czasu minie zanim drużyna się zgra i przeleje jego myśl szkoleniową na murawę. Zatem, dosłownie wszystko wskazuje na to, że będzie to mecz bezbarwny, bez wielu okazji strzeleckich, więc także bez gradu goli. Dobrze będzie jeżeli tu padnie choćby jedna bramka, a dwie to absolutne maksimum. Jeżeli w tej konfrontacji nie wydarzy się coś nieoczekiwanego jak np. czerwona kartka, dotkliwe błędy w defensywie czy "strzały życia", to obie reprezentacje nie nacieszą kibiców bramkami.
Reprezentacja Polski jest już szalenie blisko finałów Euro 2016. Zajmuje drugie miejsce w grupie z dorobkiem siedemnastu punktów i wygrywając w Szkocji może już myśleć o francuskim czempionacie. Polacy odskoczą wtedy Wyspiarzom na dziewięć punktów i prawdopodobnie zwiększą swoją przewagę nad trzecią Irlandią, oczywiście jeżeli ta nie sprawi niespodzianki w meczu z Niemcami. Niemniej biało-czerwoni wreszcie mają szansę uradować swoich kibiców i awansować na jakiś znaczący turniej. Nie licząc Euro 2012, gdzie Polska była współgospodarzem i nie brała udziału w eliminacjach, to ostatni raz zakwalifikować udało się przecież na mistrzostwa Europy w 2008 roku. Właśnie ten głód sukcesu może być tutaj decydującym czynnikiem, który sprawi, że Polska zagra na maksimum swoich możliwości i zwycięży. Szkoci oczywiście postawią twarde warunki. W pierwszym meczu padł remis 2-2 po wyrównanej grze, ale biało-czerwoni od tego momentu zrobili znaczny postęp, a Gordon Strachan za wiele w swoim zespole nie zmienił. Warto też zaznaczyć, że kilku piłkarzy reprezentacji Polski osiągnęło właśnie bardzo wysoką formę. Najgroźniejszy będzie oczywiście Robert Lewandowski, który w takiej dyspozycji przysporzy wielu problemów rywalowi. Ważna będzie też postawa skrzydłowych, ponieważ w takim meczu jak ze Szkotami, którzy zagęszczą środek pola, Polacy będą musieli przedzierać się właśnie bocznymi sektorami boiska. Na flankach są jednak Błaszczykowski i Grosicki, którzy nadają się świetnie na wprowadzanie chaosu w szeregi przeciwnika, co doprowadzi do rozerwania defensywy. W kadrze reprezentacji Szkocji jest także kilka ciekawych nazwisk, np. Steven Fletcher i Steven Naismith, jednak to nie ten sam pułap co wspomniani Lewy i Kuba. Jak więc widać Polska ma wiele powodów i atutów, aby ten mecz wygrać. Teraz jest chyba najlepszy moment na to, aby ze Szkocją się rozprawić.