Mladost wygrywając 1-0 w Albanii bardzo ułatwił sobie sprawę przed rewanżem. Po bezbarwnej pierwszej połowie, gdzie żadna ze stron nie potrafiła wyklarować sobie zbyt wielu dogodnych sytuacji strzeleckich, w drugiej odsłonie do ataków ruszył zespół ze stolicy Czarnogóry. Opłaciło się to, ponieważ w 52 minucie w polu karnym odnalazł się Milos Lakić i uderzył nie do obrony, w taki sposób, że bramkarz Kukesi mógł tylko odprowadzić piłkę wzrokiem. Obie ekipy startowały od pierwszej rundy. Albańczycy pewnie poradzili sobie z białoruskim Torpedo Żodzino, a Mladost męczył się z Neftczi Baku remisując dwa razy, ale strzelając więcej bramek na wyjeździe. Jak może zatem wyglądać to spotkanie? Kukesi nie ma nic do stracenia, więc zaatakuje. Musi zagrać otwarty futbol, aby marzyć o awansie. Mladost nie będzie grał ofensywnie, bo nie musi. To raczej oczywiste, że postawią na uważną grę w defensywie, zagęszczanie środka pola i wybijanie rywala z rytmu z minuty na minutę. Mladost gra typowo bałkańską piłkę, zawodnicy nie boją się ostrych starć, nawet na krawędzi żółtej kartki. Nie będzie to ładne spotkanie. Bardzo prawdopodobne, że Kukesi będzie po prostu biło głową w mur. Nie powinno paść za wiele bramek, 2 gole to najwięcej, ile należy się spodziewać.
Bezbramkowy remis we Wrocławiu sprawił, że Szwedzi podejdą do rewanżu będąc w korzystniejszej sytuacji. Śląsk niby nie stracił bramki u siebie, ale wynikało to z bardzo defensywnego ustawienia i taktyki przeciwnika, który nie chciał ryzykować w wyjazdowym meczu. W Skandynawii Goteborg zagra ofensywnie, a Śląsk nie ma wystarczającej jakości w defensywie, by odeprzeć ataki rywala. Podopieczni trenera Pawłowskiego co jedynie mogą liczyć na kontrataki, jednak mało możliwe, aby przechytrzyli tak solidną drużynę jak Goteborg. Szwedzi grają bardzo wyrafinowany futbol, lubią wywierać presję na przeciwniku, dobrze wykonują też stałe fragmenty, po których wrocławianie stracili 2 bramki w meczu z Legią. Zresztą przegrana 1-4 w lidze na pewno też mówi dużo o formie tego zespołu. Śląsk obecnie nie dysponuje odpowiednią siłą, aby przejść rywala ze Szwecji. Może nie będzie to spotkanie pod znakiem dominacji Goteborga, ale gospodarze sobie tutaj poradzą i przejdą do III rundy. Goteborg po prostu wykorzysta słabość rywala i wygra.
W rewanżowym meczu II rundy kwalifikacyjnej LM, poznański Lech podejmie u siebie bośniackie FK Sarajevo. W pierwszym meczu, który odbył się w stolicy Bośni i Hercegowiny, Kolejorz zwyciężył 2-0, czym mocno uspokoił swoich kibiców przed środowym rewanżem. Mimo że według wielu statystyk, to mistrz Bośni miał przewagę w tamtym meczu, to w praktyce wyglądało to zupełnie inaczej. Większość strzałów podopiecznych trenera Uscuplicia było po prostu miernej jakości, a Kolejorz stworzył sobie po prostu dwie dogodne sytuacje, które musiał wykorzystać i to zrobił. Stosunkowo duże posiadanie piłki Bośniaków też o niczym nie świadczyło, ponieważ Lech wiedział, że Sarajevo zagra ofensywnie i celowo zagrał przyczajony, aby w odpowiednim momencie odebrać futbolówkę i natychmiastowo ruszyć do kontrataku. Na Bułgarskiej FK Sarajevo będzie musiało zaatakować jeszcze mocniej niż u siebie. Kolejorz powinien to skrzętnie wykorzystać. Pod warunkiem, że obrona nie zagra tak tragicznie jak w ligowym meczu z Pogonią, należy się spodziewać tego, że ataki Bośniaków nie zdadzą się na nic, a Lech będzie miał okazję strzelić kilka bramek odkrytemu przeciwnikowi. Zwycięstwo 3-0 lub wyższe jest tutaj bardzo możliwe.
To był długo wyczekiwany moment dla kibiców zespołu z malutkiej Niecieczy. Termalica wyjazdowym meczem z Piastem Gliwice zadebiutuje w rozgrywkach Ekstraklasy. Czy są w stanie zagrozić swojemu poniedziałkowemu rywalowi? Piast się osłabił, z zespołu odszedł król strzelców poprzedniego sezonu - Kamil Wilczek, natomiast Konstantin Vasiljev, który także stanowił o sile zespołu, zamienił Gliwice na Białystok. Klub ściągnął zawodników, których nazwiska nie powalają. Patrik Mraz i Josip Barisić to przeciętni ligowcy, nic więcej. Natomiast szeregi zespołu z województwa małopolskiego opuścił solidny obrońca Jakub Czerwiński, który przeszedł do Pogoni Szczecin. Mimo wszystko w kadrze Słoników jest nadal kilku ciekawych piłkarzy o ekstraklasowej przeszłości. Sebastian Ziajka, Dawid Plizga czy Bartłomiej Babiarz na pewno są wartością dodatnią zespołu. Jak może przebiegać mecz? Piast będzie zmuszony zagrać atak pozycyjny. Termalica głęboko się cofnie, ponieważ bezbramkowy remis będzie ich satysfakcjonował, więc nie odważą się zaryzykować i zagrać chociaż przez moment otwartej piłki. Bez Wilczka i Vasiljeva dla zespołu z Gliwic może to być mecz pod znakiem bicia głową w mur. Remis jest tu bardzo możliwy.
W poprzednim sezonie mecze pomiędzy obiema drużynami były bardzo zacięte. Świadczy o tym chociażby wynik 4-3 przy Łazienkowskiej czy dwa remisy w ćwierćfinale Pucharu Polski. Warto jeszcze dodać, że Legia nie potrafiła wygrać we Wrocławiu nawet wtedy, kiedy miała szansę objąć pozycję lidera na kilka kolejek przed końcem. Jak więc będzie tym razem? Mimo że spotkanie zapewne znów będzie wyrównane, to jeżeli chodzi o sam poziom meczu, nie należy spodziewać się fajerwerków, ponieważ obie ekipy udowodniły, że nie są w formie. Wojskowi zaprezentowali się miernie w Superpucharze Polski i nie popisali się w meczu eliminacyjnym LE, męcząc wynik 1-0 z Rumunami. Śląsk po przejściu NK Celje, zanotował bezbarwny mecz z Goteborgiem, bezbramkowo go remisując. Nie wiadomo jak Śląsk funkcjonować będzie bez Marco Paixao, które zamienił Wrocław na Pragę. Gdy odszedł Mila ciężko było zapełnić po nim lukę, gra w środku pola leżała. Teraz Tadeusz Pawłowski nie ma w swoim zespole bardzo dobrego jak na polskie warunki napastnika, który zawsze stwarzał zagrożenie pod bramką przeciwnika. Co prawda, w Śląsku został jego brat - Flavio, ale czy poradzi sobie bez Marco, z którym rozumiał się świetnie? Ofensywną siłę zespołu z województwa dolnośląskiego może podnieść Kiełb, ale popularny Ryba znany jest z tego, że ma problemy z zaaklimatyzowaniem się w mieście innym niż Kielce. Natomiast Legia zrobiła duży szum z transferami, o klasie sprowadzonych zawodników rozpisywały się głównie stołeczne media, ale jak przyszło co do czego, czyli weryfikacji na boisku, to Nikolić miał więcej spalonych niż udanych zagrań, a Prijović na przywitanie warszawskiej publiczności zmarnował stuprocentową sytuację. Dodając do tego fakt, że polskie zespoły nie umieją grać co trzy dni, to mecz zapowiada się słabo i nie będzie niespodzianką, gdy obie drużyny dopiszą sobie po punkcie.
Jeszcze 2 sezony temu na inaugurację ówczesnych rozgrywek kibice Miedziowych wykrzykiwali: "Zagłębie, tylko puchary!" Piłkarze z Lubina mieli wtedy zmiażdżyć szczecińską Pogoń bez żadnego wysiłku. Przegrali tamto spotkanie 0-2, a cały sezon był dla nich ogromnym rozczarowaniem, gdyż zamiast cieszyć się z zapowiadanych europejskich pucharów, musieli pogodzić się ze spadkiem z ligi. Moment ten był paradoksalnie bodźcem do budowy nowego i lepszego Zagłębia. Pozbyto się zaciągu miernych obcokrajowców, a do pierwszego zespołu wprowadzono młodych, uzdolnionych Polaków. W końcu zaprzestano notorycznego zwalniania szkoleniowców, a trener Stokowiec miał czas na zbudowanie solidnej drużyny. Zagłębie wygrało rozgrywki I ligi, a okres banicji trwał tylko rok. W Lubinie panuje więc względny spokój. Nie można tego powiedzieć o sytuacji w szeregach ich rywala. Pod koniec poprzedniego sezonu w Podbeskidziu działy się rzeczy dziwne. Bardzo dobry jak na polskie warunki trener Ojrzyński został zwolniony, mimo że z przeciętnym zespołem otarł się nawet o pierwszą ósemkę. Przyszedł nowy szkoleniowiec, który mógł nawet spuścić Górali z ligi. Mimo że w Podbeskidziu jest kilku niezłych piłkarzy, to Dariusz Kubicki nie potrafi wykorzystać ich potencjału. Chociażby Damian Chmiel czy Bartosz Śpiączka obniżyli swoje loty. Pod Klimczokiem nie popisano się też podczas letniego okienka transferowego. Pozbyto się Iwańskiego, który mimo pokaźnego już wieku i tak był liderem zespołu. Słabo też wygląda linia obrony, która popełniała mnóstwo błędów w rundzie wiosennej ostatniego sezonu i obsada pozycji bramkarza. Nie można tego powiedzieć o bloku defensywnym Miedziowych. Zagłębie straciło najmniej bramek w poprzednich rozgrywkach I ligi, a gracze jak Maciej Dąbrowski imponują spokojem w odbiorze piłki i ustawianiu się. Bramkarz Konrad Forenc pokazując to co na zapleczu Ekstraklasy ma szansę zostać czołową postacią wśród goalkeeperów. Trener Stokowiec zadbał więc o dobrą grę linii obronnej, ale z przodu też ma kim straszyć. Arkadiusz Woźniak czy Adrian Błąd potrafią stworzyć zagrożenie pod bramką przeciwnika. Wiele więc wskazuje na to, że triumfować będą piłkarze Zagłębia, którzy wreszcie tworzą prawdziwą drużynę.
Na inaugurację nowego sezonu polskiej Ekstraklasy swoje siły sprawdzą Wisła Kraków i Górnik Zabrze. Zarówno Biała Gwiazda jak i piłkarze ze Śląska zakwalifikowali się do górnej ósemki w poprzednim sezonie. Można powiedzieć, że zgodnie w niej zawiodły. Wisła zmarnowała wtedy wiele okazji, aby zająć czwarte miejsce, które było premiowane awansem do pucharów. Była to spora niespodzianka, wszak potencjał kadrowy zespołu z Małopolski był na naprawdę przyzwoitym poziomie. Skoro jednak z takimi piłkarzami jak Semir Stillić czy Dariusz Dudka, Biała Gwiazda nie potrafiła nic zdziałać w poprzednim sezonie, to w obecnych rozgrywkach, gdy będzie musiała sobie radzić bez nich, również nie odegra znaczącej roli. Sprowadzony do Krakowa Krzysztof Mączyński może zastąpić Dariusza Dudkę, ale w tej chwili nie ma w szeregach Wisły piłkarza kreatywnego, który byłby w stanie zapełnić lukę po fenomenalnym Bośniaku. Biała Gwiazda więc na papierze prezentuje się słabo, ale w Górniku też wcale nie jest zbyt dobrze. Oni w fazie play-off byli dostarczycielem punktów, a działacze nie wzmocnili odpowiednio zespołu, brak zwłaszcza napastnika z prawdziwego zdarzenia. Biorąc jeszcze pod uwagę, że to dopiero początek sezonu, to forma zawodników nie będzie zbyt wysoka i należy spodziewać się mało ciekawego spotkania, gdzie najbardziej prawdopodobnym wynikiem będzie remis.
Po wyeliminowaniu litewskiej Kruoji w I rundzie kwalifikacyjnej LE, na Żubry czeka trudniejszy rywal, jakim bez wątpienia jest zespół Omoni Nikozja. Na pierwszy rzut oka najbardziej prawdopodobnym rezultatem byłby tu remis, biorąc pod uwagę fakt, że liga polska i cypryjska stoją na podobnym poziomie (nawet sąsiadują w rankingu UEFA). Pozycje Jagi oraz Omoni w swoich ekstraklasach też były podobne, bo odpowiednio trzecie i czwarte. Diabeł jednak tkwi w szczegółach. Piłkarze ze stolicy Podlasia zaprezentowali wyborną formę w rundzie play-off rozgrywek polskiej ligi, gdzie zdołali strzelić trzy bramki w Poznaniu przeciwko przyszłemu mistrzowi Polski, zagrali jak równy z równym na Łazienkowskiej z Legią, a w czterech ostatnich spotkaniach zgarnęli komplet punktów. Trener Michał Probierz z piłkarzy przeciętnych zrobił zgrany kolektyw, gdzie każdy zna swoją rolę na boisku i wzajemnie się rozumie. O tym, że Żubry nie zatraciły formy, niech świadczy konfrontacja z Kruoją. Efektowne zwycięstwo w dwumeczu 9-0 jest nie lada wyczynem. Ktoś powie, że to tylko I runda, więc po prostu rywal był słaby. Jednak Omonia na tym samym pułapie okropnie męczyła się z Gruzińskim Dinamem Batumi, przegrywając nawet w pierwszym meczu. Mimo że awansowali, zaprezentowali się bardzo słabo. W związku z tym, wiele wskazuje na to, że będąca cały czas na fali wznoszącej Jaga upora się z drużyną z Nikozji.